Διαβάζω το περιοδικό WIRE σε ένα καφέ στην Κέρκυρα

Μου αρέσουν οι ρουτίνες. Η νέα μου συνήθεια είναι το μουσικό περιοδικό WIRE. Η έντυπη έκδοση. Αυτό που βρίσκω συναρπαστικό με το περιοδικό είναι ότι:

• πρώτον, με κρατάει μακριά από τον υπολογιστή, και
• δεύτερον, είναι ένα εκπληκτικό μουσικό περιοδικό για όσους ψάχνουν νέα ή παλιά μουσική και καλλιτέχνες που ανήκουν στο περιθώριο της κυρίαρχης μαζικής κουλτούρας.

Το ανακάλυψα τυχαία σε ένα περίπτερο και το τσίμπησα. Από τότε το παίρνω κάθε μήνα και το κουβαλάω στην τσάντα μου. Ποτέ δεν ξέρω πότε θα μου χρειαστεί. Για παράδειγμα το είχα μαζί μου όταν πήγα να κάνω Το Εμβόλιο, και με βοήθησε να ξεπεράσω τον εκνευρισμό της αναμονής.

Τη στιγμή αυτή που γράφω έχω δίπλα μου το τεύχος του Ιουλίου. Έχει συνέντευξη με τον Mick Harris, το ντράμερ των Napalm Death. Τρομερός τύπος από το Μπερμινγκχαμ που με το σχήμα Scold γράφει εκρηκτική Dub. Ακούω τώρα το Greetings from Birmingham. Ω ναι!!!

Άλλο ενδιαφέρον αφιέρωμα είναι το online ραδιόφωνο. Για παράδειγμα ανακάλυψα το Abelian.org, ένα site που εκπέμπει ροές στο εύρος VLF. Τι είναι το VLF; Πρόκειται για ακρωνύμιο του Very Low Frequency, δηλαδή του φάσματος ραδιοκυμάτων πολύ χαμηλών συχνοτήτων, και περιλαμβάνει ήχους φυσικών ατμοσφαιρικών φαινομένων, όπως κεραυνοί και τέτοια πράγματα. Σούπερ!!!

Ακόμη, αφιέρωμα στην Pamela Z. Κάνει ηλεκτρονική μουσική και ήχους κουνώντας τα χέρια της στον αέρα. Enough said!

Το WIRE φυσικά υπάρχει και online αλλά όπως είπα προτιμάω το έντυπο. Τι άλλο; έχει δεκάδες reviews και αφιερώματα σε μουσικούς από όλο τον πλανήτη Γη. Οι διαφημίσεις είναι πολύχρωμες και σχετικές με τα ενδιαφέροντά μου. Τι άλλο να ζητήσει κανείς ένα αυγουστιάτικο απόγευμα στην Κέρκυρα;

Εξερευνήστε το WIRE, Adventures In Sound And Music.

Δη