Σκέψεις για την ηλεκτρονικη μουσική

Μου αρέσει η ηλεκτρονική μουσική. Από παιδί η μουσική μου άρεσε περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, και όταν έβρισκα κάτι που μου άρεσε το άκουγα ξανά και ξανά μέχρι να λιώσει η κασσέτα. Βλέπετε, το 1990 οι κασσέτες ήταν το πιο διαδεδομένο μουσικό φορμάτ. Στις μέρες μας, με την ανάδυση του νεο-ρέτρο στυλ, οι κασσέτες χαίρουν μιας αναβίωσης. Αρκετοί μουσικοί κυκλοφορούν τη μουσική τους σε κασσέτες. Άντε όμως να βρεις κασσετόφωνο…

Τα walkman της Sony ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας, όπως είναι σήμερα τα smarphones για πολλά παιδιά. Η κεφαλή του player έφθειρε την την ταινία της κασσέττας σε κάθε κύκλο. Μετά από αρκετά παιξίματα ο ήχος της κασσέττας, ένας απαλός και χαρακτηριστικός θόρυβος, γινόταν ολοένα και πιο αντιληπτός. Αλλά αυτό δεν μας πείραζε, αφού ήταν μέρος της όλης φάσης. Δεν φανταζόμασταν ότι γίνεται διαφορετικά. Το μέσο ήταν άρρηκτα δεμένο με το μουσικό περιεχόμενο. Φτηνά κουστικά που στονάρανε όταν ενεργοποιούσες το bass boost. Και όταν οι έπεφταν μπαταρίες κατέβαινε η ταχύτητα περιστροφής της ταινίας και έτσι όλα ακούγονταν χαμηλότερα, εντάσεις και τόνοι μέχρι το walkman να σταματήσει να δουλεύει.

Η ηλεκτρονική μουσική (ΗΜ) έχει κάτι που με φέρνει πιο κοντά σε εκείνη την εμπειρία που είχα όταν ήμουν παιδί. Τώρα, η ΗΜ δεν είναι ενιαία. Αντίθετα, έχει ιστορία και διακλαδώσεις τέτοιες που την καθιστούν πολύ ενδιαφέρουσα. Αρκεί να κοιτάξει κανείς την καταπληκτική χαρτογράφηση του ishkur για την ΗΜ (https://music.ishkur.com/). Επίσης, η μουσική βιομηχανία παράγει έναν τεράστιο όγκο ΗΜ που μεγάλο μέρος της δεν μου αρέσει. Όμως, έτσι είναι τα πράγματα και θα πρέπει να σκάψουμε πολύ βαθιά για να βρούμε αυτό που μας αρέσει και μας εκφράζει. No Man Is An Island. Οι άνθρωποι έχουμε πολλά που μας ενώνουν: στην μουσική βρίσκουμε κάποια από αυτά που είναι κοινά σε όλους μας.

Έλεγα ότι η ΗΜ με φέρνει κοντά σε αυτή την εμπειρία που έζησα σαν παιδί, μια αίσθηση ανάτασης, βάθους, χαράς και μελαγχολίας μαζί. Γιατί συμβαίνει αυτό και ποιο τρόπο επιτυγχάνεται; Θα το εξετάσω σε επόμενο κείμενο.

Θα αναφέρω τώρα ορισμένα παραδείγματα από τη δική μου εμπειρία. Μουσική που πρώτα άκουσα από το 1995 και μετα.

Από τα ακούσματα που είχα ξεχωρίζω το In Sides των Orbital. Είναι Breakbeat και δεν είχα ακούσει κάτι παρόμοιο μέχρι το 1997 που μου έδωσε την κασέττα ο Κωνσταντίνος. Το αγαπημένο μου κομάτι από το δίσκο είναι το The Box. Ήταν σαν να άνοιξε μια διαγαλαξιακή πύλη σε ένα άλλο ηχητικό παρόν. Ευχαριστώ φίλε μου.

Την ίδια περίοδο ανακάλυψα τους FSOL με το διπλό άλμπουμ τους Lifeforms. Ambient, Experimental, Leftfield είναι λέξεις που χαρακτηρίζουν τον ήχο τους.

Αν τα μόνα ακούσματα που είχες ως τότε ήταν ηλεκτρικές κιθάρες και γενικά Rock, Blues, Dylan, Doors και Led Zeppelin αυτή η μουσική σου άνοιγε μια πόρτα σε ένα μαγικό λαβλύρινθο λαβύρινθο.

Τώρα, ίσως φανεί λίγο ξεκάρφωτο, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω ένα δίσκο που με επηρέασε πολύ: το Tubular Bells του Mike Oldfield. Πως σχετίζεται με την ΗΜ; Αρκεί να ακούσει κάποιος την εισαγωγή για να νιώσει πως μπορεί μια μουσική φράση να διαπερνά το χρόνο σαν ασημένιο διαστημόπλοιο που ταξιδεύει από άστρο σε άστρο. Και άλλοι είχαν γράψει λούπες, αλλά αυτή είναι η μητέρα όλων των λουπών.

Ο δίσκος αυτός είναι μια ιδέα σε δυο μέρη και περιέχει λάμψεις, δάκρυα, γέλια, έρωτα, φόβο, δέος και πολλά χρώματα. Είναι επίσης από τα πρώτα βινύλια που αγόρασα επειδή μου άρεσε το εξώφυλο. Ακόμα δεν γνωρίζω αλλά πολύ θα ήθελα να μάθω πως χώρεσε και κράτησε μέσα στο κεφάλι του ο Mike Oldfield όλο αυτό το έργο μέχρι τη μέρα που πήγε στο studio για να το ηχογραφήσει.

Για να κλείσω, την περίοδο που άκουγα τα παραπάνω, κάποιοι φίλοι μου γυρνούσαν στα clubs και χόρευαν ως το πρωί με House και Techno. Εγώ άκουγα κυρίως John Coltrane και Miles Davis. Τα άλλα δεν με ξετρέλεναν και δεν τα καταλάβαινα. Εξάλλου, ήμουν πολύ κλεισμένος μέσα στο εαυτό μου και ο χορός μου ήταν κάτι ξένο. Επομένως, η ΗΜ ήταν κάτι που το βίωνα περισσότερο με το μυαλό μου παρά με το σώμα μου. Αλλά η ΗΜ είναι μουσική που πρώτα την χορεύεις και μετά την ακούς. Techno, House, Breakbeat, DnB, Trance γεννήθηκαν στα Clubs από ανθρώπους που ήθελαν να είναι οι μάγοι της σκηνής και να κάνουν τους άλλους να χορεύουν. Αυτό το κομμάτι θα το αναπτύξω αργότερα.

Φιλάκια

Δ